Trauma’s uit onze vroege jeugd hoe los je die op?

Trauma’s uit onze vroege jeugd hoe los je die op? Zelfs in de baarmoeder kun je al getraumatiseerd raken, ook bij de geboorte en de eerste levensjaren er na. Onwetend nog dat je er bent op de aarde, overgeleverd aan een stressvolle omgeving. Weet je niet eens wat normaal is en weet je ook niet wat je is overkomen.

Je kunt het je niet herinneren, je was onbewust van alles wat er gebeurde en je omgeving. Maar je hebt er wel degelijk last van naarmate je ouder wordt. Het kan zelfs je mentale gezondheid schaden, zodanig dat je in je leven liefdesrelaties niet in stand kunt houden. Je altijd bang bent. Je al blij bent met een vriendelijk woord. Je je volledig stort op de eerste de beste die je tegenkomt.

Getraumatiseerd in de baarmoeder, zorgt er voor dat je altijd gestrest bent, op je hoede, controle wilt. Maar jezelf op geen enkele manier in controle hebt. Schichtig zijn, angstig, stress, altijd overal over nadenken. Spontaniteit is niet aanwezig.

Vaak ontstaan er spontane huilbuien, is de band met je moeder er vaak niet een waar je blij mee bent. Elkaar begrijpen, ondersteunen liefhebben is er vaak niet bij. Als kind wil je dat je moeder er voor je is. Trots op je is, geeft een spiritueel medewerker van Nieuwe Tijd aan. Vaak worstel je op volwassen leeftijd met de band met je moeder. Diep van binnen voel je iets en bij het minste of geringste word je emotioneel. Alles wat je moeder zegt of doet, is voor jou een bevestiging dat ze niet om je geeft.

Je neemt afstand, maar je voelt je schuldig. Je kan je ouders allebei haten, en op een gegeven moment besluiten ze niet meer te willen zien. Of een niet meer. Maar het is de oplossing niet, geeft een paragnost van Nieuwe Tijd aan.

Wat is de oplossing dan wel? Besef, bewustwording en begrijpen wat er aan de hand is. Als jouw ouders, of een er van jou niet de liefde heeft gegeven, zoals je die in de baarmoeder wilde voelen, of de jaren er na. Dan zegt dat het volgende.

Geen enkele ouder, in principe, geeft niet om zijn kinderen. Maar voor jou voelt het wel zo. Door te begrijpen dat je ouders, vader, moeder jou hebben gegeven wat binnen hun vermogen ligt, kan het loslaten van de trauma starten.

Door het besef te krijgen, dat ze jou op hun manier liefhebben, wat niet jouw manier is en zoals je het ook nooit zelf zou doen, kun je starten met helen. Ze weten het niet. Zij hebben zelf ook geen liefde gekend. Hoe erg het ook is. En als je geen liefde hebt gekend, ben je boos. Boos op je kinderen, op je partner. Je bent namelijk zoekende.

Zoeken naar dat fijne gevoel, wat ze zelf ook nooit hebben gekregen. Want besef, als ze het wel hadden gekregen, hadden ze totaal anders met jou om gegaan. Ja maar, hoor je dan vaak als medium van Nieuwe Tijd. Waarom heb ik er alleen maar last van en mijn broer en zus niet?

Ben ik dan zo emotioneel type? Nee, dat ben je niet. Ieder mens heeft een ziel en elke ziel ervaart anders. Jouw ziel ervaart dieper en is de impact dus groter. Dat jouw broer en zus er anders mee omgaan, wil niet zeggen dat ze het ook voelen. Ze praten er misschien niet over. Hebben een partner die hun ondersteunt.

Geen enkel mens en leven is en verloopt hetzelfde. Jij voelt het, jij ervaart het. En dat alles mag er zijn. Maar door begripsvorming er voor te hebben, in de zin van dat ze het niet expres hebben gedaan. Dat ze hun eigen frustraties op jou hebben botgevierd, kun je er wellicht mee leren omgaan. En verwerken. Daarmee hoef je geen vrienden te worden, het contact te herstellen, als dat is verbroken. Dat is geheel aan jou. Als jij door het besef er over kunt helen, is dat voor jou winst. Daarna bepaal je zelf wat goed voelt.